Allaaard,
Wanneer wij dan zo af en toe, na het zwemmen, met de Mercedes naar het terras reden aan De Delftse Schie, om er een broodje aan het water te eten, bij voorkeur in de zon, ik met een glas wijn erbij, jij met een kop koffie omdat je overdag niet dronk, passeerden we op weg daar naar toe, bij de bocht rechtsaf, steeds het waarschuwingsbordje: ZACHTE BERM.
Waarop jij zei: ‘Haa lekker… Zachte berm!’
En wanneer we afspraken in De Oude Sluis waar we steevast een fles Rioja deelden riep jij bij binnenkomst, nadat we een keer een fles wijn geserveerd hadden gekregen die naar kurk smaakte: ’Ja Danny, een Rioja graag, mét extra kurk.’
Lachen, dat deden we. Echt veel discipline hadden we niet. We bespraken de wereld, we roddelden als oude wijven en na een goede namiddag of avond zei je bij het afscheid: ‘goser, was gezellig.’
Fameus zijn ook je horeca-oren. Terwijl wij in een serieus gesprek verwikkeld waren kon jij -ondanks het geroezemoes – horen wat er twee of drie tafeltjes verderop werd gezegd waarop je dan commentaar leverde terwijl ik bij god niet wist waarover je het had. Voelsprieten had je, overal, in alle richtingen. En niets mocht al te lang duren want je hield er graag de snelheid in als we op pad waren. Je liep snel, je fietste snel en je leefde snel.
Beide verbleven we – ieder afzonderlijk – een maand in residentie op Belle-Ile, het kleine eilandje onder de zuidkust van Bretagne. En we deelden een aantal dagen met Manel en Reggy het appartement in Berlijn waar we je een nacht kwijt waren en je ’s ochtends verliefd thuiskwam en vergeten was haar telefoonnummer te vragen.
Je toonde me je ouderlijk huis in Veenendaal en we ondernamen een sentimental journey naar Haarlem waar we beiden hadden gestudeerd en enigszins ontnuchterd eindigden in Het Melkwoud. De kroeg waar iedereen die dezelfde opleiding volgde op de befaamde dinsdagavonden troost vond. Of trachtte te vinden.
Op je salontafeltje thuis moest alles recht liggen, of in ieder geval zo recht mogelijk. Ik paste op je plantjes toen je weg was en zorgde voor je visjes. Het aquarium naar onze keuken getransporteerd, de vissen voor transport in een soeppan.
Toen ik in Basel zat schreef je:
Robeeer……mijn eerste pot shag is op……natuurlijk heb ik bijgehouden hoeveel sigaretten ik daarvan ”maakte”……..te weten : 148 stuks……..Een pakje camel bevat 21 sigaretten……. maal 7 is 147 sigaretten…….een pakje kost 6 euro……maal 7 is 42 euro……..een pot camel kost 15 euro, een doos ”hulzen” kost 1,55…….bij elkaar 16,55…………42 min 16,55 is 25,45 euro……..ervan uitgaande dat ik een pakje per dag rook (wat waarschijnlijk klopt, bij niet uitgaan minder, bij uitgaan meer…) bespaar ik 25 euro per week……..100 per maand…..1200 per jaar…….ik rij die Mercedes ”gratis” 🙂
Je eindigde met: Daaaag, Allard, slaap zacht….maar snurken mag…..
Dat we elkaar de laatste anderhalf jaar niet meer spraken hoorde er ook bij. Je verwachtingen aan de vriendschap waren hoog, erg hoog. Het was alles, onvoorwaardelijk, of het was niets.
Lieve gekke grappige vriend, Alaard, ik wens je een goede reis.
Bij elke bordje ZACHTE BERM zal ik aan je denken: ‘Haa lekker… Zachte berm!’
Q.S.Serafijn